Zasady dotyczące wyboru spółki audytorskiej regulują artykuły 263-265 hiszpańskiej ustawy o przedsiębiorstwach (Royal Legislative Decree 1/2010 of 2 July) oraz Art. 40 hiszpańskiej ustawy o audycie finansowym (Law 22/2015 of 20 July).
Zgodnie z art. 35 Statutu Spółki organem uprawnionym do podejmowania uchwał w sprawie powoływania i odwoływania biegłych rewidentów jest Walne Zgromadzenie Akcjonariuszy. Rada Dyrektorów sporządza projekty uchwał do głosowania przez Walne Zgromadzenie na podstawie rekomendacji przedstawionej Radzie przez Komitet Audytu i Kontroli.
Zgodnie z Regulaminem Rady Dyrektorów, Komitet Audytu i Kontroli jest odpowiedzialny za przedstawianie Radzie Dyrektorów wniosków dotyczących selekcji, mianowania, ponownego wyboru i zmiany biegłego rewidenta, jak również warunków umowy, zakresu obowiązków oraz odnowienia lub przerwania kontraktu z audytorem.
Zgodnie z art. 19 Regulaminu Rady Dyrektorów Komitet Audytu i Kontroli kontaktuje się również z audytorem w celu uzyskania informacji na temat kwestii, które mogłyby stanowić zagrożenie dla jego niezależności, wszelkich kwestii związanych z realizacją procesu audytu oraz, w stosownych przypadkach, udzielania zezwoleń na świadczenie usług innych niż te, które są zakazane na mocy obowiązujących regulacji dotyczących audytu oraz w innych zagadnieniach przewidzianych w tych regulacjach.
Komitet Audytu powinien co roku otrzymywać od biegłego rewidenta sprawozdań finansowych: pisemne potwierdzenie swojej niezależności w stosunku do podmiotu lub podmiotów, z którymi badana Spółka jest bezpośrednio lub pośrednio powiązana, informacje na temat świadczenia wszelkich dodatkowych usług oraz wynagrodzenia otrzymanego przez biegłego rewidenta lub osoby fizyczne czy prawne, z nim związane od wyżej wymienionych podmiotów, zgodnie z obowiązującymi regulacjami dot. badania sprawozdań finansowych.
Ponadto Komitet Audytu corocznie, przed wydaniem Raportu z działalności Komitetu Audytu, wydaje opinię, czy niezależność biegłego rewidenta została naruszona. Sprawozdanie takie musi zawierać uzasadnioną ocenę świadczenia każdej dodatkowej usługi, o której mowa w powyższym ustępie (innej niż audyt prawny), jednostkowo i zbiorczo, oraz w odniesieniu do zapewnienia niezależności lub regulacji dotyczących audytu.